توسط Matthew Magyar MD، Karam Ramotar PhD و Vincent Deslandes MD PhD FRCPC
مارس 9، 2023
COVID-19 یک بیماری تنفسی است که توسط یک ویروس سندرم حاد تنفسی شدید کرونا 2 (SARS-CoV-2) نامیده می شود. این ویروس بخشی از خانواده بزرگی از ویروس ها است که به عنوان ویروس کرونا شناخته می شوند. خانواده کروناویروسها انواع مختلفی از ویروسها را شامل میشود که برخی در انسان و برخی دیگر در حیوانات باعث بیماری میشوند. SARS-CoV-2 ارتباط بسیار نزدیکی با کروناویروس هایی دارد که باعث سندرم تنفسی حاد شدید (SARS) و سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) می شوند.
بر اساس شواهد موجود ، اکثر افرادی که به کووید -19 مبتلا می شوند علائم خفیفی مانند سرفه ، تب ، انرژی کم ، دردهای عضلانی و از دست دادن طعم یا بوی را تجربه خواهند کرد. علائم کمتر رایج شامل گلو درد ، آبریزش بینی و احتقان بینی است. بسیاری از افرادی که به SARS-CoV-2 آلوده شده اند ، هیچ علائمی را تجربه نخواهند کرد.
علائم شدیدتر مانند مشکل تنفس در بیماران مسن و کسانی که دارای بیماری های قبلی از جمله بیماری های قلبی عروقی ، دیابت ، بیماری های ریوی ، سرطان ، بیماری مزمن کلیه و سابقه پیوند اعضا یا مغز استخوان هستند ، ایجاد می شود. افرادی که چاق هستند یا سیگار می کشند نیز در معرض خطر بیشتری برای بیماری های شدید هستند. اگرچه بیماری نادر اما شدید ممکن است در برخی از افراد جوان بدون عوامل خطر اضافی ایجاد شود.
افراد مبتلا به کووید -19 ممکن است دچار نوعی آسیب ریه شوند که نامیده می شود ذات الریه که ممکن است منجر به نارسایی تنفسی شود. این افراد ممکن است تا بهبود وضعیت خود نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. افراد مبتلا به بیماری شدید می توانند بدون مراقبت پزشکی جان خود را از دست بدهند. افرادی که علائم خفیفی دارند ، نیازی به درمان ندارند و طی 7 تا 14 روز به طور کامل بهبود می یابند.
در افراد مبتلا به بیماری شدید ، COVID-19 همچنین با افزایش خطر ابتلا به لخته شدن خون همراه است. هنگامی که لخته ها وریدهای پاها را درگیر می کنند ، به آنها ترومبوز ورید عمقی می گویند. اگر لخته از ساق پا به ریه ها منتقل شود می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی به نام آمبولی ریه ایجاد کند.
در حال حاضر ، هیچ درمان خاصی برای COVID-19 در دسترس نیست ، اگرچه چندین مورد است واکسن در حال حاضر توسعه یافته اند این واکسن ها در کاهش شیوع COVID-19 ایمن و م effectiveثر هستند. اگرچه افرادی که واکسینه شده اند هنوز می توانند به ویروس مبتلا شوند و علائم خفیفی از خود نشان دهند ، اما احتمال ابتلا به بیماری شدید یا نیاز به بستری شدن در بیمارستان بسیار کمتر است.
برای اینکه فرد مبتلا شود ، ویروس باید وارد بدن شده و وارد سلول های ما شود. هنگامی که درون سلول قرار می گیرد ، ویروس از دستگاه سلول برای ساخت ویروس های جدید استفاده می کند. شبیه به سلول های انسانی ، ویروس ها دارای مواد ژنتیکی منحصر به فرد خود هستند که می توان آنها را در داخل سلول آلوده یافت. پزشکان با جستجوی قطعاتی از مواد ژنتیکی که فقط در SARS-CoV-19 وجود دارد ، کووید -2 را آزمایش می کنند.
SARS-CoV-2 معمولاً سلول های پشت بینی (نازوفارنکس) ، گلو و ریه ها را آلوده می کند. برای بررسی اینکه آیا فردی توسط SARS-CoV-2 آلوده شده است یا خیر ، پزشک از سواب برای برداشتن نمونه ای از سلول ها از پشت بینی یا گلو استفاده می کند (تصویر زیر را ببینید). این آزمایش تقریباً 5 ثانیه طول می کشد و در حالی که بسیاری از افراد آن را ناراحت کننده می دانند ، نباید دردناک باشد. سپس نمونه به آزمایشگاه ارسال می شود تا ویروس مورد آزمایش قرار گیرد.
اکثر آزمایشگاه ها از آزمایشی به نام واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای جستجوی SARS-CoV-2 استفاده می کنند. این آزمایش به دنبال قطعات بسیار خاصی از مواد ژنتیکی ویروسی به نام "توالی اسید نوکلئیک" است. این توالی ها بخشی از یک ژن هستند ، بخشی از مواد ژنتیکی که شبیه دستور العمل برای ساخت پروتئین خاص است. این آزمایش از قطعات کوچکتری از مواد ژنتیکی به نام آغازگرها استفاده می کند که مخصوص چسبیدن به توالی های اسید نوکلئیک منحصر به فرد ویروس طراحی شده است. پرایمرهایی که به دنباله ای چسبیده اند برای ساختن مواد ژنتیکی بیشتر استفاده می شوند که به دستگاه آزمایش می گوید ویروس پیدا شده است.
این نوع آزمایش می تواند سه نتیجه ممکن را به همراه داشته باشد:
هنگامی که یک ویروس در سلول های انسانی تکثیر می شود، اشتباهات کوچکی رخ می دهد که باعث تغییر در کد ژنتیکی ویروس می شود. به طور تصادفی، برخی از این تغییرات (که "جهش" نامیده می شود) ممکن است به گسترش ویروس کمک کند. زمانی که این تغییرات یا جهشها رخ میدهند، باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند، زیرا ممکن است باعث شوند که سویههای جدید یا «انواع» عفونیتر از ویروس اصلی شوند. این مفهوم مانند تکامل طبیعی است. اکنون انواع مختلفی از SARS-CoV-2 وجود دارد که می تواند سریعتر از ویروس اصلی گسترش یابد.
از زمان شروع همه گیری ، مقامات بهداشت عمومی این تغییرات را پیگیری کرده اند. وقتی نشان داده شود که یک گونه جدید مسری تر است یا باعث بیماری شدیدتر می شود یا به طور بالقوه از حمایت واکسن ها فرار می کند ، آنها "انواع نگرانی" (VOC) نامیده می شوند و بیماران با دقت بیشتری تحت پیگیری قرار می گیرند.
آزمایشگاه ها از تجهیزات یکسانی استفاده می کنند و آزمایش های مشابهی را برای یافتن ویروس اصلی SARS-CoV-2 و انواع آن انجام می دهند. این نتیجه در گزارش آزمایشگاه شما به عنوان یکی از موارد زیر ظاهر می شود:
این اطلاعات برای مقامات بهداشت عمومی مهم است زیرا مداخلات در سطح جمعیت را برای ارزیابی و جلوگیری از گسترش این گونه ها راهنمایی می کند. در حال حاضر ، این که آیا ویروس اصلی دارید یا نوع خاصی از آن بر مراقبت هایی که دریافت می کنید تأثیر نمی گذارد.
ممکن است هنگامی که فرد آلوده شده است و بدن او نسخه های جدیدی از ویروس را تولید می کند ، آزمایش او مثبت باشد. برای اکثر مردم ، این امر در اوایل بیماری زمانی رخ می دهد که علائم داشته باشد. سایر افراد قبل از شروع علائم مثبت می شوند. این افراد هنوز مسری هستند و باید اقدامات احتیاطی را انجام دهند تا ویروس به دیگران منتقل نشود. افرادی که در مراحل پایانی بیماری هستند و هنوز علائم بیماری را دارند ، ممکن است منفی باشند زیرا آزمایش به دنبال قطعاتی از مواد ژنتیکی ویروسی است که بعد از غیرفعال شدن ویروس دیگر وجود نخواهد داشت. به همین دلیل ، فردی که تست مثبت می دهد ، حتی در صورت وجود علائم ، نیازی به آزمایش مجدد ندارد.
اگرچه غیر معمول است ، اما تست CARS-CoV-19 در فرد مبتلا به COVID-2 منفی است. یکی از دلایل احتمالی این است که آزمایش در اوایل بیماری انجام شد و فرد به اندازه کافی ویروس ایجاد نکرده بود تا با آزمایش تشخیص داده شود. دلیل احتمالی دیگر این است که سواب به اشتباه انجام شده است و از سلولهای کافی پشت بینی یا گلو نمونه برداری نشده است.
این بستگی به نوع دستگاه مورد استفاده برای انجام آزمایش شما و تعداد افرادی دارد که در منطقه شما آزمایش شده اند. پس از دریافت نمونه بافتی ، اکثر انواع ماشین آلات می توانند در 24-48 ساعت نتیجه دهند. با این حال ، بسته به تعداد آزمایش هایی که در هر زمان انجام می شود ، ممکن است بیشتر طول بکشد. با پزشک یا مرجع بهداشت محلی خود مشورت کنید تا دریابید که چقدر طول می کشد تا نتیجه را دریافت کنید.