Herpes-slokdarmontsteking

door Jason Wasserman MD PhD FRCPC
19 maart 2025

Herpes-oesofagitis is een infectie van de slokdarm (de buis die uw mond met uw maag verbindt) die wordt veroorzaakt door de herpes simplex-virus (HSV)De infectie veroorzaakt ontsteking en beschadigt de bekleding van de slokdarm, waardoor slikken moeilijk en pijnlijk wordt.

Wat veroorzaakt herpes-oesofagitis?

Herpes oesofagitis treedt op wanneer de herpes simplex-virus infecteert de cellen die de binnenkant van de slokdarm bekleden. De meeste gevallen zijn het gevolg van herpes simplex-virus type 1 (HSV-1), dat vaak koortsblaasjes rond de mond veroorzaakt.

Wie loopt risico op het ontwikkelen van herpes-oesofagitis?

Mensen met een verzwakt immuunsysteem lopen het grootste risico op herpes-oesofagitis.

Aandoeningen of behandelingen die het immuunsysteem verzwakken zijn onder meer:

• HIV-infectie.
• Orgaantransplantaties (nier-, lever- of beenmergtransplantaties) waarbij medicijnen nodig zijn die het immuunsysteem onderdrukken.
• Langdurig gebruik van corticosteroïden of immuunmodulerende medicijnen.

Gezonde personen krijgen zelden last van herpes-oesofagitis.

Wat zijn de symptomen van herpes-oesofagitis?

De meest voorkomende symptomen zijn:

• Moeite met slikken.
• Pijn of ongemak bij het doorslikken van voedsel of vloeistoffen.

Minder vaak kunnen mensen ook last krijgen van pijn op de borst of brandend maagzuur.

Hoe wordt herpes-oesofagitis gediagnosticeerd?

Om herpes oesofagitis te diagnosticeren, zal uw arts een procedure gebruiken die een endoscopie wordt genoemd. Tijdens deze test wordt een dunne buis met een camera aan het uiteinde (endoscoop) in uw keel gebracht om in uw slokdarm te kijken. Klein biopsies (weefselmonsters) worden tijdens de procedure genomen en naar een patholoog, die ze onder een microscoop zal onderzoeken.

Microscopische kenmerken

Onder de microscoop vertoont herpes-oesofagitis schade aan de plaveiselcellen die de binnenkant van de slokdarm bekleden. Deze schade verschijnt meestal als zweren (open zweren). Aan de rand van deze zweren, pathologen kunnen geïnfecteerde plaveiselcellen zien die er abnormaal uitzien. Specifiek hebben geïnfecteerde cellen vaak vergrote kernen (het controlecentrum van de cel), en de chromatine (genetisch materiaal) in de kernen kan naar de rand worden geduwd. Deze cellen kunnen ook meerdere kernen bevatten (multinucleaire cellen genoemd) of karakteristieke intranucleaire insluitsels (kleine blauwe of paarse vlekken in de kern). Gezamenlijk worden deze veranderingen beschreven als virale cytopathische effectenHet gebied rond deze geïnfecteerde cellen bevat gewoonlijk ontstekingscellen, zoals lymfocyten en neutrofielen, die helpen infecties te bestrijden.

Welke andere tests kunnen worden uitgevoerd om de diagnose te bevestigen?

Uw patholoog kan ook een speciale test gebruiken, genaamd immunohistochemie (IHC)Deze test helpt de aanwezigheid van de herpes simplex-virus door geïnfecteerde cellen te markeren wanneer ze onder de microscoop worden bekeken.