سرطان غیر سلول کوچک

کارسینوم سلول غیر کوچک اصطلاحی است که برای توصیف گروهی از سرطان ها که از سلول های بزرگ تشکیل شده اند استفاده می شود. این اصطلاح معمولاً در مورد سرطان هایی به کار می رود که از ریه ها شروع می شوند، با این حال، گاهی اوقات برای سرطان هایی که در سایر قسمت های بدن شروع می شوند نیز استفاده می شود. سرطان‌های این گروه تقریباً 85 درصد از کل موارد سرطان ریه را تشکیل می‌دهند و با سرعت رشد و گسترش کمتر در مقایسه با کارسینوم سلول کوچک. این طبقه بندی برای تعیین مناسب ترین رویکرد درمانی بسیار مهم است.

انواع کارسینوم سلول غیر کوچک

کارسینوم سلول غیرکوچک بر اساس نوع سلول‌هایی که سرطان از آنها منشأ می‌گیرد و اینکه سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ چگونه به نظر می‌رسند به چندین نوع عمده تقسیم می‌شود.

شایع ترین انواع کارسینوم سلول غیر کوچک عبارتند از:

• آدنوکارسینوم: آدنوکارسینوما شایع ترین نوع سرطان ریه به خصوص در بین افراد غیر سیگاری است. منشأ آن در سلول های آلوئول ها (کیسه های هوایی کوچک در ریه ها است که در آن اکسیژن برای دی اکسید کربن در خون مبادله می شود).
• سرطان سلول سنگفرشی: سرطان سلولی فلسی در آغاز می شود سلولهای سنگفرشیکه سلول های مسطحی هستند که داخل راه های هوایی در ریه ها را پوشانده اند. اغلب با سابقه سیگار کشیدن مرتبط است و در قسمت مرکزی ریه ها دیده می شود.
• کارسینوم سلول بزرگ: سرطان سلول بزرگ شامل سرطان های ریه می شود که در دسته های دیگر قرار نمی گیرند، اغلب به این دلیل که سلول های سرطانی بزرگ هستند و در زیر میکروسکوپ غیر طبیعی به نظر می رسند. کارسینوم سلول بزرگ می تواند به سرعت رشد کرده و گسترش یابد و درمان آن را دشوارتر کند.

این تشخیص چگونه انجام می شود؟

تشخیص کارسینوم سلول غیر کوچک معمولاً شامل ترکیبی از ارزیابی بالینی، مطالعات تصویربرداری و ارزیابی پاتولوژیک است:

• مطالعات تصویربرداری: اشعه ایکس قفسه سینه، سی تی اسکن، اسکن PET و اسکن MRI برای تشخیص ناهنجاری های ریوی، ارزیابی اندازه و محل تومورها و بررسی متاستاز (سرایت سرطان به سایر نقاط بدن).
• بیوپسی: A بیوپسی برای تایید تشخیص کارسینوم سلول غیر کوچک ضروری است. نمونه‌های بافتی را می‌توان از روش‌های مختلفی مانند برونکوسکوپی، بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNAB)، یا بیوپسی جراحی سپس یک آسیب شناس این نمونه ها را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا نوع خاص سرطان را تعیین کند.
• آزمایش مولکولی: علاوه بر تشخیص بافت‌شناسی، آزمایش مولکولی بافت تومور ممکن است برای شناسایی جهش‌های ژنی خاص، بازآرایی‌ها یا بیان پروتئین انجام شود. این اطلاعات می تواند به هدایت درمان هدفمند و پیش بینی پاسخ به درمان های خاص کمک کند.
• مرحله بندی: هنگامی که کارسینوم سلول غیر کوچک تشخیص داده شد، آزمایشات بیشتری برای تعیین مرحله سرطان انجام می شود که برای برنامه ریزی درمان بسیار مهم است. مرحله بندی شامل ارزیابی اندازه تومور، درگیری غدد لنفاوی، و اینکه آیا سرطان به اندام های دور گسترش یافته است یا خیر.

آسیب شناسی را بیشتر بدانید

اطلس آسیب شناسی